TEKST HANNAH KÖNIG // FOTO'S JANNES DROP

Gaan jullie écht op de bonnefooi op pad? Het is de meest gestelde vraag sinds we camperen met onze kinderen. En na vijf jaar is het antwoord nog steeds volmondig ja. Met een peuter en een puber en een kind qua leeftijd daartussenin zijn we een divers reisgezelschap. Hoe zorg je ervoor dat je camperreis voor ieder gezinslid onvergetelijk wordt?

Een week voordat we vertrekken staat onze bestemming nog niet vast. Is het niet leuk om toch naar Zweden te gaan, opper ik. We zijn er vrij snel uit. Het weer valt vies tegen in Scandinavië en wie heeft er in de zomervakantie zin in motregen en kou? Wij alle vijf niet. Zwitserland dan? Kroatië?! We kunnen alle kanten op, want we hebben drie weken vrij: heerlijk. We besluiten unaniem om voor goed weer te kiezen en vertrekken naar het altijd fijne Frankrijk.

COMFORTABELE CAMPER
Vijf jaar lang reisden we in een oldtimer. Een degelijk gebouwd en donkerbruin dametje uit 1983, waar we als een blok voor vielen. Met kinderen van 3, 8 en 12 jaar vonden we deze retrocamper een tikkie te klein en daarom kochten we dit voorjaar een grotere en luxere camper: een Hymer B644. Hij is een stuk witter en minder charmant, maar ook een stuk comfortabeler.

Het inpakken van de camper was dit jaar een feest: waar we in onze oude camper net een voetbal en een badmintonset in het luik konden proppen, hebben we nu een loopfiets, een step en zelfs een elektrische fiets mee. Koffie binnen handbereik en niemand kan ons meer wat maken: on y va!

De receptie op de eerste camping in Frankrijk is onbemand en de regen heeft van het gras bijna een moeras gemaakt. Tip nummer een als je met kinderen reist: vertel ze dat je samen op avontuur bent. Stromende regen! Avontuur. Geen kip te bekennen? Avontuur! Gewapend met paraplu lopen we een rondje over de camping, krijgen we de slappe lach in het gedateerde douchegebouw, ontdekken we een speeltuin en voordat we het weten breekt de zon door.

We eten een simpele pasta in het middagzonnetje, de peuter racet op zijn loopfiets de camping over en de meiden steppen en doen spelletjes. We proosten op de vakantie en genieten volop. Ooit kon ik behoorlijk chagrijnig worden als mijn verwachtingen niet precies uitkwamen, maar tijdens ons camperleven kwam ik er al vrij snel achter dat een reis zelden volgens plan verloopt. En dat je al die verwachtingen maar beter lekker thuis kan laten.

WEINIG VERWACHTINGEN
We slaan boodschappen in voor drie dagen en komen terecht op een municipalcamping in Rouffach, in de Elzas, met uitzicht op wijnvelden. We dineren met verse baguettes, een zeer smaakvolle charentais meloen, Franse kazen, een droge worst uit de streek en een salade caprese. En we vieren een kinderverjaardag. Misschien is het fijnste aan camperen met kinderen wel dat leven al snel versimpelt en dat we keer op keer ontdekken dat we niet veel nodig hebben om te genieten.

Als je een parel van een plek verlaat, verwacht dan niet dat je diezelfde middag op een volgende parel eindigt. Maar wij hebben deze keer veel geluk. Als we door het levendige plaatsje Ornans rijden besluiten we er een kijkje te nemen. Dit is het mooiste van niet van tevoren boeken: er is ruimte voor spontane plannen. Een berm vol kleurrijke bloemetjes, een gezellig terras en een paar kleine straatjes leiden ons naar een camping aan de rand van het dorp met bergzicht en het mooiste natuurzwembad dat we ooit hebben gezien. Het klinkt idyllisch en dat was het ook. Inmiddels ben ik bijna vergeten dat een van de kinderen haar teen kneusde, een middagslaapje niet lukte, er ruzie was over een duikbril en ik me druk maakte omdat ik nog geen letter in mijn boek had gelezen...

RUSTIGE CAMPINGS FAVORIET
De route verder naar het zuiden is een feest: we vermijden snelwegen en kijken onze ogen uit. Met een volgeladen koelkast stoppen we bij een groene alpenweide. Luister eens, zeg ik tegen de kinderen, als de deur openzwaait. We horen niets, behalve vrolijk zingende vogeltjes en in de verte klingelende koeienbellen. Ik snuif de berglucht op en voel me zielsgelukkig. Terwijl ik een picknick klaarmaak, besef ik dat het hier om draait als je campert met kinderen: de tijd en de rust hebben om rond te rijden, te parkeren, je deur open te doen en je de kinderen letterlijk de wereld in te laten rennen.

GEEN BLADZIJDE GELEZEN
We rijden om de twee dagen een stukje verder en komen terecht in het prachtige massief van de Belledonne, een onverwacht ruig stuk Alpen vlak bij Grenoble en Chambéry. Ik laat me vertellen dat het een miniversie van de Mont Blanc is en als beginnende bergreizigers kijken we onze ogen uit.

Als de kinderen op een avond eindelijk slapen, drinken we samen buiten een wijntje en kijk ik een tikje jaloers naar onze Belgische buurvrouw, die al uren onderuit zit te lezen en duidelijk wél haar boek bijna uit heeft. Ik wandel, verwonder en geniet volop van de natuur en het samenzijn, maar heb nog geen bladzijde gelezen. Shit, dat wilde ik wel! De volgende ochtend spreekt de buurvrouw me aan tijdens de afwas: ‘Onze jongens zijn volwassen en gaan al jaren niet meer mee, maar als ik jullie zie heb ik heimwee naar onze vakanties van vroeger… De dagen zijn lang, maar de jaren zijn kort. Geniet ervan, want voordat je het weet is het voorbij!’ En terwijl ze wegloopt zegt ze: ‘Maar dat doen jullie!’ en ik knik. Ja, dat doen we.

Hoe is het nu écht om te camperen met kinderen? Hoe vermaak je ze? Hoe vinden ze het om steeds te verkassen? En, hoe gaan pubers om met camperplaatsen of campings zonder wifi?
Luister hieronder de podcast.