Ontdek de mooiste camperplekken in Rondje Nederland.
Bestel nu jouw exemplaar.
CAMPEREN EN MOUNTAINBIKEN
Een weekendje stuiteren
naar beneden
Scroll
TEKST EN FOTO'S HILDE BOUT
Stel, je houdt van camperen én je zit graag op de mountainbike. Bovendien vind je het heerlijk om zo nu en dan een paar dagen in je uppie te zijn. Hoe leuk is het dan om je eigen mountainbikeweekend te organiseren?
samen op stap, met fiets, maar zonder manlief
Het weerbericht belooft zonnige dagen en de minicamping in Egmond aan den Hoef, niet al te ver van het strand, lijkt me een prima uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten. Ik kijk enorm uit naar een weekendje quality time met onze camper, een al vrij oude, omgebouwde bestelbus. Samen op stap, mét fiets, maar zonder manlief.
De omgeving is prachtig en mijn eerste fietstocht voert via de villawijken en bossen rondom Bergen naar de weidse polders ten noorden van Groet. Op de dijk van de Hondsbossche Zeewering bij Petten heb ik heerlijk de wind mee en ik geniet van de verschillende landschappen onderweg. Tot het weer omslaat en ik nog een fiks aantal kilometers voor de boeg heb. De miezer verandert in regen, die met bakken tegelijk uit de hemel komt. Ik ploeter kromgebogen over mijn stuur tegen de wind in. De regen en wind zijn echter minder erg dan de pijn in mijn onderrug. Meermaals moet ik afstappen om de pijn een beetje te laten zakken. Aanbeland in Egmond aan Zee, met drijfnatte broek, troost ik mezelf met uiensoep en een biertje in een strandtent.
DIT EERSTE WEEKEND SMAAKT NAAR MEER
gecontroleerd ONSTUIMIG
Wandelen blijkt beter voor mijn rug dan fietsen, dus de dag erna loop ik over het strand naar Castricum aan Zee. Het zonnetje schijnt zowaar. De terugweg gaat door het Noordhollands Duinreservaat, een heerlijk wandelgebied. En zo smaakt dit eerste weekend in mijn eentje naar meer, ondanks rug en regen.
Mijn volgende tripje alleen brengt me naar Biezenmortel. Ik kies voor dit plaatsje in Brabant omdat ik voor mijn werk vroeger geregeld langs die afslag reed. Elke keer kreeg ik bij de naam Biezenmortel associaties met Suske en Wiske en bedacht ik zelf een titel 'Suske en Wiske en de Biezenmortelse biermoord' en elke keer weer nam ik mij voor die afslag eens te nemen. En nooit deed ik dat. Tot nu.
En ik heb nóg een goede reden om deze bestemming te kiezen: de mountainbikeroutes in de buurt. In Egmond had ik nauwelijks off road gefietst, maar dat is nu juist wat mountainbiken zo ontzettend leuk maakt. Dat je op weggetjes rijdt die ondoenlijk zijn met een gewone fiets. Dat je de kans loopt om te vallen of te botsen en dat je verbaasd bent dat je toch overeind blijft. Dat ik me verbijt dat ik niet zo technisch en snel ben als de meeste mannelijke mountainbikers. Dat ik van plezier met mijn tong uit mijn mond een helling af stuiter. Gecontroleerd onstuimig!
Ik vind een mooi plekje, met uitzicht over een wei met schapen
TIKJE ZENUWACHTIG
In Biezenmortel vind ik bij Hoeve De Mertel een mooi plekje aan de rand van de camping, met uitzicht over een wei met schapen. Mijn elektriciteitssnoer haalt het dichtstbijzijnde stroompunt niet, maar de eigenaar leent me gelukkig een verlengsnoer. Een buurman schiet mij ongevraagd te hulp en legt de snoeren netjes in het hoge gras. Zijn tip om een plastic zakje om het koppelstuk te binden, neem ik dankbaar over. Eenmaal gesetteld, fiets ik een verkenningsrondje door de buurt. Er lijkt iets mis met de versnellingskabel en pas na meerdere pogingen kan ik van het kleine voorblad terugschakelen naar het middenblad. Als dat morgen maar goed gaat...
De volgende dag fiets ik van de camping naar café De Rustende Jager, waar de zwarte mountainbikeroute begint. Ik ben een tikje zenuwachtig, want de route staat omschreven als een behoorlijk pittig en technisch parcours. Naar de lichtste versnelling schakelen doe ik zo min mogelijk, uit angst dat de boel straks helemaal vastloopt. Dus fiets ik op het middenblad hijgend tegen steile hellinkjes op en ploeg ik door stukken mul zand. En ontkom ik er niet aan dat ik af en toe moet afstappen. Toch geniet ik enorm van deze route door het bos en langs de stuifzandgebieden van de Loonse en Drunense Duinen. Na een cola en een tosti op het bomvolle terras, besluit ik om ook nog de kortere, groene route te fietsen. Deze Giersbergen-route kent lang niet zoveel hoogteverschillen en heeft geen ingewikkelde singletracks, maar daardoor is het een fijn rondje om uit te rijden. En wat smaakt dat biertje na afloop goed: het eerste glas voor de dorst en de tweede voor het lekker.
PUUR PLEZIER
’s Avonds op de camping vind ik dat ik ook een glaasje rosé heb verdiend. Manlief heeft speciaal voor mij een lekkere fles gekocht. Helaas blijkt de kurkentrekker in onze camper nogal krakkemikkig en hoe ik ook wrik en trek, de kurk wil er niet uit. Met lood in mijn schoenen loop ik naar een buurman op de camping. Dan kan ik wel de stoere mountainbike girl uithangen, maar ik leg het af tegen een kurk… Als ik zeg dat ik een probleempje heb, begint buurman breed te grijnzen. Met zijn eigen kurkentrekker heeft hij het klusje in een mum van tijd geklaard en zo zit ik met mijn roseetje in het avondzonnetje heerlijk na te genieten van deze dag. Ik besluit om voortaan elk jaar een keer solo een camper-mountainbikeweekend te hebben.
Zo kom ik terecht op een camping in Barchem, in de buurt van Lochem. Een perfecte plek voor mountainbikers, want pal langs de camping lopen twee routes. De Lochemse route telt zelfs drie bergen: de Paaschberg, de Lochemse Berg en de Kale Berg. Ik moet dan ook flink aan de bak en mijn bovenbenen lopen langzaam vol. Maar de lange, slingerende afdaling door het bos is een waar genot en maakt alles weer goed. Ook daarom houd ik zo van mountainbiken: het doet soms pijn, maar tegelijkertijd staat het garant voor ongecompliceerd en puur plezier.
Bekijk de route
misschien moet ik vaker met de camper en de mountainbike op stap?
OPLETTEN GEBLAZEN
Na een kleine pauze op de camping plak ik er het rondje Borculo achteraan. De route voert veel over asfalt en is daardoor eigenlijk geen mountainbikeroute te noemen. Dat geldt dan weer niet voor de mountainbikeroute bij Ruurlo, die ik de dag erna doe. Het rondje is weliswaar niet erg technisch, maar het is wel goed sturen en opletten geblazen door de vele singletracks, de bochten en de smalle bruggetjes over diepe greppels. Af en toe sta ik stil om te genieten van het fraaie boslandschap. Liefst zou ik deze route nog een keertje fietsen en dan in een wat hoger tempo, maar mijn weekend loopt helaas ten einde.
Misschien moet ik maar twee weekenden per jaar op stap met de camper en mijn mountainbike?
CAMPEREN EN MOUNTAINBIKEN
Een weekendje stuiteren
TEKST EN FOTO'S HILDE BOUT
Stel, je houdt van camperen én je zit graag op de mountainbike. Bovendien vind je het heerlijk om zo nu en dan een paar dagen in je uppie te zijn. Hoe leuk is het dan om je eigen mountainbikeweekend te organiseren?
samen op stap, met fiets, maar zonder manlief
Het weerbericht belooft zonnige dagen en de minicamping in Egmond aan den Hoef, niet al te ver van het strand, lijkt me een prima uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten. Ik kijk enorm uit naar een weekendje quality time met onze camper, een al vrij oude, omgebouwde bestelbus. Samen op stap, mét fiets, maar zonder manlief.
De omgeving is prachtig en mijn eerste fietstocht voert via de villawijken en bossen rondom Bergen naar de weidse polders ten noorden van Groet. Op de dijk van de Hondsbossche Zeewering bij Petten heb ik heerlijk de wind mee en ik geniet van de verschillende landschappen onderweg. Tot het weer omslaat en ik nog een fiks aantal kilometers voor de boeg heb. De miezer verandert in regen, die met bakken tegelijk uit de hemel komt. Ik ploeter kromgebogen over mijn stuur tegen de wind in. De regen en wind zijn echter minder erg dan de pijn in mijn onderrug. Meermaals moet ik afstappen om de pijn een beetje te laten zakken. Aanbeland in Egmond aan Zee, met drijfnatte broek, troost ik mezelf met uiensoep en een biertje in een strandtent.
DIT EERSTE WEEKEND SMAAKT NAAR MEER
gecontroleerd ONSTUIMIG
Wandelen blijkt beter voor mijn rug dan fietsen, dus de dag erna loop ik over het strand naar Castricum aan Zee. Het zonnetje schijnt zowaar. De terugweg gaat door het Noordhollands Duinreservaat, een heerlijk wandelgebied. En zo smaakt dit eerste weekend in mijn eentje naar meer, ondanks rug en regen.
Mijn volgende tripje alleen brengt me naar Biezenmortel. Ik kies voor dit plaatsje in Brabant omdat ik voor mijn werk vroeger geregeld langs die afslag reed. Elke keer kreeg ik bij de naam Biezenmortel associaties met Suske en Wiske en bedacht ik zelf een titel 'Suske en Wiske en de Biezenmortelse biermoord' en elke keer weer nam ik mij voor die afslag eens te nemen. En nooit deed ik dat. Tot nu.
En ik heb nóg een goede reden om deze bestemming te kiezen: de mountainbikeroutes in de buurt. In Egmond had ik nauwelijks off road gefietst, maar dat is nu juist wat mountainbiken zo ontzettend leuk maakt. Dat je op weggetjes rijdt die ondoenlijk zijn met een gewone fiets. Dat je de kans loopt om te vallen of te botsen en dat je verbaasd bent dat je toch overeind blijft. Dat ik me verbijt dat ik niet zo technisch en snel ben als de meeste mannelijke mountainbikers. Dat ik van plezier met mijn tong uit mijn mond een helling af stuiter. Gecontroleerd onstuimig!
Ik vind een mooi plekje, met uitzicht over een wei met schapen
TIKJE ZENUWACHTIG
In Biezenmortel vind ik bij Hoeve De Mertel een mooi plekje aan de rand van de camping, met uitzicht over een wei met schapen. Mijn elektriciteitssnoer haalt het dichtstbijzijnde stroompunt niet, maar de eigenaar leent me gelukkig een verlengsnoer. Een buurman schiet mij ongevraagd te hulp en legt de snoeren netjes in het hoge gras. Zijn tip om een plastic zakje om het koppelstuk te binden, neem ik dankbaar over. Eenmaal gesetteld, fiets ik een verkenningsrondje door de buurt. Er lijkt iets mis met de versnellingskabel en pas na meerdere pogingen kan ik van het kleine voorblad terugschakelen naar het middenblad. Als dat morgen maar goed gaat...
De volgende dag fiets ik van de camping naar café De Rustende Jager, waar de zwarte mountainbikeroute begint. Ik ben een tikje zenuwachtig, want de route staat omschreven als een behoorlijk pittig en technisch parcours. Naar de lichtste versnelling schakelen doe ik zo min mogelijk, uit angst dat de boel straks helemaal vastloopt. Dus fiets ik op het middenblad hijgend tegen steile hellinkjes op en ploeg ik door stukken mul zand. En ontkom ik er niet aan dat ik af en toe moet afstappen. Toch geniet ik enorm van deze route door het bos en langs de stuifzandgebieden van de Loonse en Drunense Duinen. Na een cola en een tosti op het bomvolle terras, besluit ik om ook nog de kortere, groene route te fietsen. Deze Giersbergen-route kent lang niet zoveel hoogteverschillen en heeft geen ingewikkelde singletracks, maar daardoor is het een fijn rondje om uit te rijden. En wat smaakt dat biertje na afloop goed: het eerste glas voor de dorst en de tweede voor het lekker.
PUUR PLEZIER
’s Avonds op de camping vind ik dat ik ook een glaasje rosé heb verdiend. Manlief heeft speciaal voor mij een lekkere fles gekocht. Helaas blijkt de kurkentrekker in onze camper nogal krakkemikkig en hoe ik ook wrik en trek, de kurk wil er niet uit. Met lood in mijn schoenen loop ik naar een buurman op de camping. Dan kan ik wel de stoere mountainbike girl uithangen, maar ik leg het af tegen een kurk… Als ik zeg dat ik een probleempje heb, begint buurman breed te grijnzen. Met zijn eigen kurkentrekker heeft hij het klusje in een mum van tijd geklaard en zo zit ik met mijn roseetje in het avondzonnetje heerlijk na te genieten van deze dag. Ik besluit om voortaan elk jaar een keer solo een camper-mountainbikeweekend te hebben.
Zo kom ik terecht op een camping in Barchem, in de buurt van Lochem. Een perfecte plek voor mountainbikers, want pal langs de camping lopen twee routes. De Lochemse route telt zelfs drie bergen: de Paaschberg, de Lochemse Berg en de Kale Berg. Ik moet dan ook flink aan de bak en mijn bovenbenen lopen langzaam vol. Maar de lange, slingerende afdaling door het bos is een waar genot en maakt alles weer goed. Ook daarom houd ik zo van mountainbiken: het doet soms pijn, maar tegelijkertijd staat het garant voor ongecompliceerd en puur plezier.
misschien moet ik vaker met de camper en de mountainbike op stap?
Bekijk de route
OPLETTEN GEBLAZEN
Na een kleine pauze op de camping plak ik er het rondje Borculo achteraan. De route voert veel over asfalt en is daardoor eigenlijk geen mountainbikeroute te noemen. Dat geldt dan weer niet voor de mountainbikeroute bij Ruurlo, die ik de dag erna doe. Het rondje is weliswaar niet erg technisch, maar het is wel goed sturen en opletten geblazen door de vele singletracks, de bochten en de smalle bruggetjes over diepe greppels. Af en toe sta ik stil om te genieten van het fraaie boslandschap. Liefst zou ik deze route nog een keertje fietsen en dan in een wat hoger tempo, maar mijn weekend loopt helaas ten einde.
Misschien moet ik maar twee weekenden per jaar op stap met de camper en mijn mountainbike?
Ontdek de mooiste camperplekken in Rondje Nederland.
Bestel nu jouw exemplaar.