Gosse van der Meer is veldrijder en met zijn 28 jaar al een ervaren camperaar. Hij is al elf jaar beroepsrenner en iedere dag staat in het teken van beter worden in zijn sport. Al meer dan honderdvijftig wedstrijden over de hele wereld heeft hij op zijn naam staan.

Met groot enthousiasme vertelt hij over zijn passie. “Ik kom net terug van een maand koersen en trainen in Japan. En over een paar weken ga ik voor twee maanden naar Amerika. Vanaf april tot aan de herfst ben ik eigenlijk altijd in Europa en bezoek ik de wedstrijden met mijn camper.”

De camper is een Hymer B524-wintercamper van zo’n zes meter lang met natuurlijk een grote garage voor alle materialen. Zijn ouders hielpen bij het zoeken en vonden een perfecte camper bij een dealer in Leeuwarden. “Ik had het geluk dat die man ook helemaal gek is van fietsen en mij wel wilde helpen. Hij deed een mooi aanbod voor een occasion en die heb ik nu dus al zo’n vijf jaar”, gaat hij verder.

“Bij het veldrijden is het heel normaal om je per camper te verplaatsen. Bij wedstrijden staan er soms wel honderd.” In de camper reist Gosse van der Meer samen met zijn mechanieker, die ook de camper voor hem inpakt, of een vriend die dan zorgt voor de bevoorrading. “Ik hou vooral van mountainbikewedstrijden met meerdere etappes, zoals de TransAlp. Zij regelen onderweg mijn verzorging en rijden de camper van start- naar finishplek. We kunnen wel een week zonder stroom en bij wedstrijden zijn altijd wel toiletten en douches. Plus een afspuitplek voor de fietsen, die dan vaak stiekem ook dient om de watertank te vullen”, verhaalt de sportman.

GEEN KANTOORBAAN
Je moet natuurlijk wel van avontuur houden en Van der Meer vertelt dat het ook weleens is voorgekomen dat hij na twee reisdagen in de eerste bocht uit de wedstrijd vloog en weer naar huis kon. “Maar dat zijn uitzonderingen”, lacht hij. “Mijn bestickerde camper opent echt allerlei deuren en vooral in Italië leef je als wielrenner echt als een God in Italië.”

Zijn studie heeft hij grotendeels in de camper gedaan en ook zijn ouders gebruiken de camper voor vakanties. “Je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat mijn camper veel bekijks trekt op de camping. En helemaal als ze bij het opendoen van de garagedeur al mijn wedstrijdnummers aan de binnenkant zien. Maar het hoogtepunt komt als mijn vader dan uit de professionele werkplaats twee e-bikes tevoorschijn tovert”, lacht de veldrijder.

Als het wedstrijdfietsen stopt, heeft Van der Meer zijn toekomst al wel zo’n beetje uitgestippeld en dat wordt zeker geen bestaan op een kantoor. Dus die camper zal ook wel een blijvertje zijn.

Isis van der Meer (16) is een opkomende ster in de tenniswereld. Ze heeft momenteel de beloftestatus voor de groep van 2008, wat betekent dat ze bij de beste vijftien hoort in dat bouwjaar. Die beloftestatus heeft ze nodig, want ze doet momenteel het havo op een speciale LOOT-school. LOOT staat voor Landelijke Organisatie Onderwijs en Topsport en een LOOT-school ondersteunt toptalenten in sport, zodat de schoolcarrière en de topsport zijn te combineren. “Die beloftestatus heb ik echt nodig, omdat ik dan allerlei vrijstellingen van school krijg. De school plant de lessen om mijn trainingen en ook krijg ik de gelegenheid om toernooien te spelen. Die toernooien heb ik weer nodig om in de ranglijst te blijven. Dus alles hangt met elkaar samen”, vertelt Isis van der Meer.

Ze traint zes dagen in de week en heeft maandelijks toernooien. In de winter veelal internationale toernooien waar ze met haar coach naartoe vliegt, maar de wedstrijden in de Benelux bezoekt ze met de camper. “Meestal gaat mijn moeder mee. Ik vind het heerlijk om met de camper te gaan, ik kan in mijn eigen bed slapen en al mijn spullen meenemen. Ik heb ook altijd een flinke tas met kleding nodig, want je weet nooit hoelang een toernooi duurt. Het kan één wedstrijd zijn, maar het kunnen er ook bijvoorbeeld zes zijn. En ik neem mijn eigen eten mee om mijn eetroutine te behouden. Ook kan ik tussendoor even weg van de baan en de soms gespannen sfeer, om me op te laden in mijn eigen vertrouwde omgeving.”

JAARLIJKSE WINTERSPORT
Moeder Mariëlle van der Meer vult aan: “Meestal kijken we op Campercontact voor een geschikte overnachtingsplek in de buurt van het toernooi. Dat kan zelfvoorzienend zijn, maar Isis vindt campings ook leuk. Als het maar niet te druk is, want ze heeft haar nachtrust echt nodig.” Mariëlle heeft bij de NKC een cursus gedaan, “dus de camper rijden is voor mij geen probleem meer. We hebben nu al vier jaar een Carado met vijf slaapplaatsen.” Tegenwoordig gaat het gezin bestaande uit vader, moeder en vier dochters niet zo vaak meer met z’n allen weg, omdat de meiden ouder worden. Maar de jaarlijkse wintersport wordt nog niet overgeslagen, alhoewel de dochters dan in een nabijgelegen appartement slapen. Tijdens de zomervakantie is een camping met tennisbaan wel een must, want Isis moet natuurlijk wel een balletje kunnen slaan.

Isis van der Meer: “Ik ga nu steeds meer internationale toernooien spelen waar ik met mijn coach naartoe ga, dus dan kunnen mijn ouders lekker samen weg met de camper. Ik wil nog ieder dag beter worden en hoop over vijf jaar bij de top 10 van Nederland te horen.”

Vijf jaar geleden heeft Sara Wennekes (28) een kleine bus aangeschaft en omgebouwd tot camper. Deze manier van reizen en overnachten is bijna onontbeerlijk voor de windsurfende Wennekes. “Windsurfers hebben veel en groot materiaal nodig en daarom zijn camperbusje zo populair”, begint Wennekes. “Ik heb mijn huis opgezegd en met behulp van vrienden de bus zo bewoonbaar mogelijk gemaakt, met een rek voor al mijn surfspullen en natuurlijk een keukentje en een douche. Een toilet is altijd wel aanwezig op de locaties waar ik overnacht. En met de accu kan ik mijn telefoon opladen. Ik ben erg trots op mijn camperbus, waarvoor een creatieve vriendin de bestickering heeft gedaan.”

Wennekes heeft al heel wat titels op haar naam staan in het windsurfen in de olympische RS:X-klasse en vanaf 2021 in de IQFoil-klasse. In 2010 was ze Nederlands kampioen bij de jeugd. Een paar jaar later haalde ze brons bij de wereldkampioenschappen jeugd op het oude RS:X-board. En daar bleef het niet bij. Nadat het IOC koos voor een foilend windsurfboard voor de spelen van Parijs 2024 maakte Wennekes opnieuw furore. “Ik was vierde op het WK in 2023 en behoor dus tot de top van de wereld. Ik hoop echt op een medaille bij de Olympische Spelen deze zomer.”

Maar die medaille komt er natuurlijk niet zomaar, daar moet hard voor gewerkt worden. Wennekes vertelt verder: “In de zomermaanden zit ik meestal in Italië of Frankrijk voor wedstrijden en om te trainen. In de wintermaanden verbleef ik de afgelopen twee jaar op de Canarische Eilanden op het eiland Tenerife. Dat gaat perfect, de bus is groot genoeg voor al mijn spullen en indien nodig is hij makkelijk te verplaatsen, want wij surfers zijn natuurlijk wel afhankelijk van de wind. Inmiddels heb ik een nieuwe bus aangeschaft en ook deze zal vast weer bestickering krijgen, alleen nu met mijn naam SaraSurfing. Ook deze bus moet weer omgebouwd worden, maar dat moet nog even wachten, de Olympische Spelen gaan nu voor”, verhaalt Wennekes.

MIDDELLANDSE ZEE
Bij de olympische discipline in het windsurfen wordt gevaren op een IQfoil-board. De foil, een gestroomlijnde vin met zijvleugel onder het surfboard, zorgt ervoor dat het board uit het water wordt getild en je boven de golven kunt zweven, waardoor de snelheden enorm toenemen.

Wennekes: “Het onderdeel windsurfen op de Olympische Spelen wordt gehouden op de Middellandse Zee bij Marseille, van 28 juli tot en met 2 augustus, dus ik verblijf daar dan, af en aan, drie tot vier maanden om me voor te bereiden. Niet in de camper, want ik heb voor de Olympische Spelen echt wat meer comfort nodig en ik moet dan goed kunnen herstellen.”

We zullen duimen voor Wennekes en mocht het niet lukken om een medaille te behalen, dan wachten we gewoon vier jaar, want ze geeft aan ook nog graag mee te willen doen aan de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles.