naar beneden
Scroll
TEKST EN FOTO’S BERNADET HEIMANS
SPORT EN SPEL IN PORTUGAL
Portugal stond lang op mijn wensenlijstje, maar het wildkampeerverbod van 2021 weerhield me van een verblijf in het land van de groene oases, ongeëvenaarde kustlijnen en de hoogste golven ter wereld. Toch besluit ik het erop ter wagen en uiteindelijk slaat ook bij mij de verliefdheid toe.
Bekijk de route
De nieuwe wetgeving rond het wildkamperen stond haaks op alles waar busmensen van houden. Te weinig vrijheid, te ingewikkeld, te beperkend. Dus spendeerde ik mijn winters de laatste jaren in het mediterrane comfort van Spanje. Maar de afgelopen maanden hoorde ik zowaar weer positieve geluiden de grens over komen. De Portugese commercie had zoveel business verloren door het weren van camperaars, dat we op steeds meer plekken weer werden verwelkomd. De vanlifers die ik sprak vertelden dat ze, al wildkamperend, hun hart hadden verloren aan de magie van de Algarve en de sereniteit van het ongerepte binnenland. Nou ben ik zeer gevoelig voor dergelijke superlatieven...
ERBARMELIJKE WEGEN
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het liefde op het eerste gezicht is, Portugal en ik. We hebben wat opstartproblemen. Want ondanks dat Portugal en Spanje gezellig op hetzelfde schiereiland liggen, zijn het totaal verschillende landen. Waar Spanje zich kenmerkt door een warme, mediterrane energie, blijkt Portugal ruig en sober. De dorpjes doen me denken aan het Oostblok en ik kan me maar moeilijk afsluiten voor de armoede op straat. De eerste dagen rijd ik door eindeloze waddengebieden en wordt m’n troosteloze uitzicht enkel onderbroken door welbekende feeststeden als Faro en Albufeira. Uren van leegte wisselen zich af met straten van neonreclames, discotheken en massa’s 18-jarigen op weg naar slechte beslissingen. Ik zoek eindeloos naar plekken om te overnachten, maar kom elke dag niets dan overvolle campings en camperplaatsen tegen, net als verbodsborden en andere barrières. Ik overnacht op parkeerplaatsen van de Lidl en op een incidenteel wildkampeerplekje dat gedomineerd wordt door rollende Hiltons met tuinsets, barbecues en kinderfeestjes. Ik rijd me herhaaldelijk muurvast in claustrofobisch makende dorpsstraten, breek een bladveer op de erbarmelijke wegen en Nova wordt elke wandeling minimaal één keer aangevallen door loslopende waakhonden. Ik voel die magie nog niet zo.
groener aan de overkant
De weg slingert rustig voort. Heuvel op, heuvel af. Het tempo traag, de muziek hard. De chaos van Albufeira heeft plaatsgemaakt voor lichtgevende weilanden en donkere bossen. Ik passeer verstilde dorpen, wijngaarden en meer kastelen dan ik kan tellen. Af en toe moet ik stoppen voor een kudde schapen op de weg, want kennelijk is ook hier het gras groener aan de overkant. Ik groet de herder en bewonder glimlachend zijn traditionele klederdracht. Wat voor mij ooit een geschiedenisles op 4 vwo was, is hier gewoon nog orde van de dag. Naarmate ik langer door de glooiende heuvels rijd, voel ik dat mijn stress plaatsmaakt voor ontspanning en mijn ergernis voor bewondering. Als ik ‘s avonds op mijn klapstoel aan het strand in Benagil zit, besluit ik dat de beste relaties niet allemaal begonnen als liefde op het eerste gezicht.
Benagil is het thuis van een van de mooiste kustwandelingen ter wereld. Althans, zo melden de lijstjes op internet. ‘Het is het mooiste wat ik ooit heb gezien’, vertelde de mevrouw van de Franse Sprinter me gisteravond nog. Weer die superlatieven.
in benagil start een van de mooiste kustwandelingen ter wereld
bulderende baaien
Tegen beter weten in begin ik vandaag dus met torenhoge verwachtingen aan de Seven Hanging Valleys Trail. Het is druk, ondanks dat het een doorsnee dinsdagochtend in februari is. Ik hoor meer Engels dan Portugees en ben omringd door wandelaars, hardlopers en mountainbikers. Diep beneden me glijden suppers en kajakkers door het water. De hele wereld komt buitenspelen in wat zo mogelijk de mooiste speeltuin ter wereld blijkt te zijn. Want woorden doen geen recht aan de schoonheid die de natuurkrachten hier creëerde. De kliffen, de rotsen, het water; de synergie is onbeschrijfelijk en overtreft zelfs mijn torenhoge verwachtingen. Het is sereen maar tegelijk zo grillig. De wind buldert tussen de stenen muren en de golven laten de grond waarop we spelen trillen. Hele delen van het pad zijn weggevaagd door de elementen en elke golfslag trekt een nieuw stukje aarde mee de diepte in. Ik voel me klein en kwetsbaar te midden van dit tijdloze natuurgeweld. Verwoesting was nog nooit zo adembenemend.
’s Avonds vind ik een idyllisch baaitje met wat rebelse wildcamperaars en spendeer ik dagen aan het strand. Ik wandel dagen langs rode rotsen en bulderende baaien, de een nog mooier dan de ander en zie elke dag een nieuw hoogtepunt. Ik zit uren met mijn voeten in het zand en bewonder het geluid van de golven en de kleuren van het water. De oceaan lijkt hier te leven. Ze verandert elke dag en vertelt me haar geheimen in kleuren blauw die ik nog niet eerder zag. En terwijl ik de zon in het water zie zakken, voel ik het eindelijk. De magie.
SPORT EN SPEL
Het valt me al weken op dat ik bijna nergens campers zie. In Spanje lijkt een op de vier voertuigen een camper te zijn, maar in Portugal zie ik mijn soortgenoten echt maar zelden. Maar als ik Sagres nader, is het alsof alle camperaars uit heel Portugal zich hier hebben verzameld. Kennelijk heb ik die memo gemist. De horizon vult zich met een muur van luifels en hefdaken. Ondanks de metershoge verbodsborden, is deze parkeerplaats getransformeerd tot een internationaal camperdorp. Ik navigeer enigszins gechoqueerd door de eindeloze rijen van kentekens en vergaap me aan de hoeveelheid surfborden, mountainbikes, touwlopers, yogamatten en honden aan trekhaken. Sport en spel is hier overduidelijk de leus.
“Nee joh, maak je geen zorgen. Ik sta hier al drie maanden”, stelt de Nederlandse vanlifer me gerust. “De politie tolereert het tot eind april, daarna moeten we inpakken.” Ik glimlach om alle camperaars die hier door de mazen van de wet hun beste leven leiden. Ik parkeer m’n bus naast wat Nederlandse kentekens en vermaak me een tijdje met het panorama van fanatiekelingen. Ik zie surfers eindeloos pedellen en geduldig wachten tot het perfecte moment voor enkele seconden surf. Ik zie trailrunners die tegen de steile kliffen op zwoegen en mountainbikers zich over de smalle paadjes naar beneden storten. De Duitse vanlifers tegenover me toveren hun Mercedes om tot een volwaardig fitnessapparaat en een Engelse vrouw probeert haar jachthondje tevergeefs te leren apporteren. De energie op deze parkeerplaats voelt als thuis.
heel langzaam, maar toch wel degelijk, word ook ik verliefd op de algarve
LEVENSLANG SPELEN
De dagen glijden ongemerkt in elkaar over en zijn een aaneenschakeling van sport en spel. Ik ren elke ochtend langs het strand, bezoek de vuurtoren en wandel over de ruige kliffen totdat mijn voeten pijn doen. We spelen spelletjes in de zon en mediteren op het geluid van de golven. We bakken worstjes op geïmproviseerde barbecues en pannenkoeken op een gammel gasstel. En elke avond kletsen we gepassioneerd over de golven die we wonnen en verloren. We delen onze letterlijke en figuurlijke wonden en lachen om hoe we door het leven struikelen. En terwijl ik stilletjes luister naar de bewogen levens achter de schuifdeuren, realiseer ik me dat we allen junkies zijn. Verslaafd aan onze eigen definitie van avontuur en het geloof in levenslang spelen. Als ik diep in de nacht terugloop naar mijn bus, zie ik de melkweg fonkelen boven de oceaan. Ik blijf een tijdje staan en neem de grootsheid in me op. Heel langzaam, maar toch wel degelijk, word ook ik verliefd op de Algarve.
Reis met de camperroute door Spanje en Portugal en beleef daar fantastische camperavonturen.
Bekijk de route
TEKST EN FOTO’S BERNADET HEIMANS
SPORT EN SPEL IN PORTUGAL
Portugal stond lang op mijn wensenlijstje, maar het wildkampeerverbod van 2021 weerhield me van een verblijf in het land van de groene oases, ongeëvenaarde kustlijnen en de hoogste golven ter wereld. Toch besluit ik het erop ter wagen en uiteindelijk slaat ook bij mij de verliefdheid toe.
De nieuwe wetgeving rond het wildkamperen stond haaks op alles waar busmensen van houden. Te weinig vrijheid, te ingewikkeld, te beperkend. Dus spendeerde ik mijn winters de laatste jaren in het mediterrane comfort van Spanje. Maar de afgelopen maanden hoorde ik zowaar weer positieve geluiden de grens over komen. De Portugese commercie had zoveel business verloren door het weren van camperaars, dat we op steeds meer plekken weer werden verwelkomd. De vanlifers die ik sprak vertelden dat ze, al wildkamperend, hun hart hadden verloren aan de magie van de Algarve en de sereniteit van het ongerepte binnenland. Nou ben ik zeer gevoelig voor dergelijke superlatieven...
ERBARMELIJKE WEGEN
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het liefde op het eerste gezicht is, Portugal en ik. We hebben wat opstartproblemen. Want ondanks dat Portugal en Spanje gezellig op hetzelfde schiereiland liggen, zijn het totaal verschillende landen. Waar Spanje zich kenmerkt door een warme, mediterrane energie, blijkt Portugal ruig en sober. De dorpjes doen me denken aan het Oostblok en ik kan me maar moeilijk afsluiten voor de armoede op straat. De eerste dagen rijd ik door eindeloze waddengebieden en wordt m’n troosteloze uitzicht enkel onderbroken door welbekende feeststeden als Faro en Albufeira. Uren van leegte wisselen zich af met straten van neonreclames, discotheken en massa’s 18-jarigen op weg naar slechte beslissingen. Ik zoek eindeloos naar plekken om te overnachten, maar kom elke dag niets dan overvolle campings en camperplaatsen tegen, net als verbodsborden en andere barrières. Ik overnacht op parkeerplaatsen van de Lidl en op een incidenteel wildkampeerplekje dat gedomineerd wordt door rollende Hiltons met tuinsets, barbecues en kinderfeestjes. Ik rijd me herhaaldelijk muurvast in claustrofobisch makende dorpsstraten, breek een bladveer op de erbarmelijke wegen en Nova wordt elke wandeling minimaal één keer aangevallen door loslopende waakhonden. Ik voel die magie nog niet zo.
groener aan de overkant
De weg slingert rustig voort. Heuvel op, heuvel af. Het tempo traag, de muziek hard. De chaos van Albufeira heeft plaatsgemaakt voor lichtgevende weilanden en donkere bossen. Ik passeer verstilde dorpen, wijngaarden en meer kastelen dan ik kan tellen. Af en toe moet ik stoppen voor een kudde schapen op de weg, want kennelijk is ook hier het gras groener aan de overkant. Ik groet de herder en bewonder glimlachend zijn traditionele klederdracht. Wat voor mij ooit een geschiedenisles op 4 vwo was, is hier gewoon nog orde van de dag. Naarmate ik langer door de glooiende heuvels rijd, voel ik dat mijn stress plaatsmaakt voor ontspanning en mijn ergernis voor bewondering. Als ik ‘s avonds op mijn klapstoel aan het strand in Benagil zit, besluit ik dat de beste relaties niet allemaal begonnen als liefde op het eerste gezicht.
Benagil is het thuis van een van de mooiste kustwandelingen ter wereld. Althans, zo melden de lijstjes op internet. ‘Het is het mooiste wat ik ooit heb gezien’, vertelde de mevrouw van de Franse Sprinter me gisteravond nog. Weer die superlatieven.
in benagil start een van de mooiste kustwandelingen ter wereld
bulderende baaien
Tegen beter weten in begin ik vandaag dus met torenhoge verwachtingen aan de Seven Hanging Valleys Trail. Het is druk, ondanks dat het een doorsnee dinsdagochtend in februari is. Ik hoor meer Engels dan Portugees en ben omringd door wandelaars, hardlopers en mountainbikers. Diep beneden me glijden suppers en kajakkers door het water. De hele wereld komt buitenspelen in wat zo mogelijk de mooiste speeltuin ter wereld blijkt te zijn. Want woorden doen geen recht aan de schoonheid die de natuurkrachten hier creëerde. De kliffen, de rotsen, het water; de synergie is onbeschrijfelijk en overtreft zelfs mijn torenhoge verwachtingen. Het is sereen maar tegelijk zo grillig. De wind buldert tussen de stenen muren en de golven laten de grond waarop we spelen trillen. Hele delen van het pad zijn weggevaagd door de elementen en elke golfslag trekt een nieuw stukje aarde mee de diepte in. Ik voel me klein en kwetsbaar te midden van dit tijdloze natuurgeweld. Verwoesting was nog nooit zo adembenemend.
’s Avonds vind ik een idyllisch baaitje met wat rebelse wildcamperaars en spendeer ik dagen aan het strand. Ik wandel dagen langs rode rotsen en bulderende baaien, de een nog mooier dan de ander en zie elke dag een nieuw hoogtepunt. Ik zit uren met mijn voeten in het zand en bewonder het geluid van de golven en de kleuren van het water. De oceaan lijkt hier te leven. Ze verandert elke dag en vertelt me haar geheimen in kleuren blauw die ik nog niet eerder zag. En terwijl ik de zon in het water zie zakken, voel ik het eindelijk. De magie.
SPORT EN SPEL
Het valt me al weken op dat ik bijna nergens campers zie. In Spanje lijkt een op de vier voertuigen een camper te zijn, maar in Portugal zie ik mijn soortgenoten echt maar zelden. Maar als ik Sagres nader, is het alsof alle camperaars uit heel Portugal zich hier hebben verzameld. Kennelijk heb ik die memo gemist. De horizon vult zich met een muur van luifels en hefdaken. Ondanks de metershoge verbodsborden, is deze parkeerplaats getransformeerd tot een internationaal camperdorp. Ik navigeer enigszins gechoqueerd door de eindeloze rijen van kentekens en vergaap me aan de hoeveelheid surfborden, mountainbikes, touwlopers, yogamatten en honden aan trekhaken. Sport en spel is hier overduidelijk de leus.
“Nee joh, maak je geen zorgen. Ik sta hier al drie maanden”, stelt de Nederlandse vanlifer me gerust. “De politie tolereert het tot eind april, daarna moeten we inpakken.” Ik glimlach om alle camperaars die hier door de mazen van de wet hun beste leven leiden. Ik parkeer m’n bus naast wat Nederlandse kentekens en vermaak me een tijdje met het panorama van fanatiekelingen. Ik zie surfers eindeloos pedellen en geduldig wachten tot het perfecte moment voor enkele seconden surf. Ik zie trailrunners die tegen de steile kliffen op zwoegen en mountainbikers zich over de smalle paadjes naar beneden storten. De Duitse vanlifers tegenover me toveren hun Mercedes om tot een volwaardig fitnessapparaat en een Engelse vrouw probeert haar jachthondje tevergeefs te leren apporteren. De energie op deze parkeerplaats voelt als thuis.
heel langzaam, maar toch wel degelijk, word ook ik verliefd op de algarve
LEVENSLANG SPELEN
De dagen glijden ongemerkt in elkaar over en zijn een aaneenschakeling van sport en spel. Ik ren elke ochtend langs het strand, bezoek de vuurtoren en wandel over de ruige kliffen totdat mijn voeten pijn doen. We spelen spelletjes in de zon en mediteren op het geluid van de golven. We bakken worstjes op geïmproviseerde barbecues en pannenkoeken op een gammel gasstel. En elke avond kletsen we gepassioneerd over de golven die we wonnen en verloren. We delen onze letterlijke en figuurlijke wonden en lachen om hoe we door het leven struikelen. En terwijl ik stilletjes luister naar de bewogen levens achter de schuifdeuren, realiseer ik me dat we allen junkies zijn. Verslaafd aan onze eigen definitie van avontuur en het geloof in levenslang spelen. Als ik diep in de nacht terugloop naar mijn bus, zie ik de melkweg fonkelen boven de oceaan. Ik blijf een tijdje staan en neem de grootsheid in me op. Heel langzaam, maar toch wel degelijk, word ook ik verliefd op de Algarve.
Bekijk de route
Reis met de camperroute door Spanje en Portugal en beleef daar fantastische camperavonturen.
Bekijk de route